Blad afdrukken

Aragón - gewest

Aragón is één van de 17 Spaanse gewesten (deelstaat - autonomie) en omvat 3 provincies: Huesca, Zaragoza en Teruel.  Zoals bijna steeds in Spanje dragen deze provincies dezelfde naam van hun hoofdstad. Aragón is anderhalf keer zo groot als België (47669 km2, België 30000 km2), maar telt slechts 1,21 miljoen inwoners.  Hiervan wonen 800.000 inwoners in en rond de hoofdstad Zaragoza.  Er zijn bijna 650 verlaten dorpen, waarvan de helft in de (Spaanse) Pyreneeën.

Aragón - geschiedenis

De Acheter un appartement en Espagne van Aragón gaat terug tot de prilste Immobilier espagne van Aragón gaat terug tot de prilste geschiedenis van Aragón gaat terug tot de prilste préhistorie. Vanaf het jaar 1035 was Aragón voor een aantal eeuwen een sterk zelfstandig koninkrijk (later samen met Catalonië), waarvan de invloedssfeer zich zeer ver uitstrekte. Het huidige Aragón is ongeveer even groot als toen. De Arabieren geraakten slechts met moeite in het Noorden van Spanje. Tot in de late middeleeuwen vormde de Ebro min of meer de noordoostelijke grens van het islamitische deel van Spanje. Hierdoor is in de provincie Huesca de overheersende bouwstijl Romaans, in tegenstelling tot de rest van Spanje met overduidelijke invloed van de moslimcultuur. In de Aragonese provincies Zaragoza en Teruel treft men de mooiste voorbeelden aan van mudéjarstijl van gans Spanje. Dit zijn christelijke bouwwerken, vooral kerken, met duidelijke Arabische kenmerken in vormgeving en versiering.

Aragón - territoriale contrasten

Aragón: gebied van landschappelijke contrasten. Aragón telt 2 bergketens: in het noorden de Pyreneeën en in het zuiden het Iberisch Randgebergte (Sp.: Sistema Iberico). Beide bergketens zijn van elkaar gescheiden door de vlakte van de Ebro.

De Ebro is een steppeachtig gebied waarvan de Moren reeds ontdekt hadden dat het alleen door irrigatie goed cultiveerbaar is. Bevloeiing vindt dan ook op grote schaal plaats met Pyreneeënwater afkomstig uit grote stuwmeren (o.a. het meer van El Grado met de grootste stuwdam van Spanje). Hoe de vlakte er zonder irrigatie uit zou zien wordt duidelijk in het woenstijnachtige Monégros gebied tussen Zaragoza en Lérida (Leída of Lleída in het Catalaans). Maar ook de vlakte van de Ebro is niet echt vlak. Op veel plaatsen rijzen hoogplateau's (tafelbergen) op uit de vlakte, zoals het plateau van Zaragoza of van de Sierra de Alcubierre (tot 600 m hoog). Deze tafelbergen lenen zich uitstekend voor het plaatsen van windmolenparken.

Flamenco's aan de natuurgebieden van de Ebro

Door de uitgestrektheid en hoogte vormen de Pyreneeën de belangrijkste bergketen van Spanje. Nochtans liggen de hoogste bergen van Spanje niet in de Pyreneeën (de Teide - 3718m - op Tenerife en de Mulhacén - 3482m - in de Sierra Nevada). Pico Aneto is de hoogste Pyreneeëntop (3404 m), maar de Pyreneeën tellen wel een dertigtal toppen van boven de 3000 m. De Aragonese of Centrale Pyreneeën vormen het hoogste en breedste deel van de ganse Pyreneeën. Eén van de meest kenmerkende symbolen van de Aragonese Pyreneeën zijn de gletsjers. Het zijn nog resten uit de ijstijd, maar wel de meest zuidelijk gelegen gletsjers van Europa.

Het Iberisch Randgebergte is duidelijk minder hoog dan de Pyreneeën en is slechts op enkele plaatsen hoger dan 2000 m (o.a. de Moncayo 2314 m, in het noordoosten). Het gebergte is meer onderbroken en bestaat uit een afwisseling van sierras, aparte bergen en hoogvlaktes. In de provincie Teruel liggen de bekende Sierra de Albarracín (1936 m), Serranía de Cuenca, de Javalambre (2018 m) en de Gúdar (2028 m).

Hangende huizen in Cuenca

Albarracín (zuidoost Aragón, nabij Teruel)

Ribagorza

Het noordoostelijk deel van Huesca, min of meer gevormd door de rechthoek Benasque-Graus-Vielha noemt men RIBAGORZA.  Ooit was het een autonoom graafschap. In feite wordt het gevormd door de stroomgebieden van de bergriviertjes 'río Esera' (Benasque-Graus) en de 'río Noguera Ribagorzana'.  Hiertussen stroomt nog de 'río Isábena' die te Graus in de 'río Esera' uitmondt. Je kan eigenlijk zeggen dat Ribagorza ÉÉN GROOT NATUURGEBIED is met een oppervlakte van ca. 70 op 30 km (2362 km²) en slechts 11731 inwoners (4,9 inwoners per km²). De meeste van de inwoners wonen geconcentreerd in de Ribagorza stadjes: Benasque, Graus en Benabarre. Ertussen treft men vooral piepkleine dorpjes aan en een hoop verlaten dorpen. Ribagorza kent ook heel wat traditionele feesten. Zo zijn er elk jaar rond 15 september de speciale en tot ver buiten Graus gekende stadsfeesten van Graus.

Huesca

De provincie Huesca is de meest noordelijke provincie en grenst aan Frankrijk.  Het gebied met de hoogste bergkammen noemt men ook 'Alto Aragón' (hoog Aragón).

Aneto gletsjer

Alto Aragón herbergt de drie hoogste bergmassieven van de Pyreneeën: het Maladeta-massief (pico aneto 3404 m), het Posets-massief (pico posets 3375 m) en het massief van de Monte-Perdido (3355m). Deze eerste 2 massieven liggen in het natuurpark Posets-Maladeta; de laatste ligt in het bekende natuurpark van Ordesa en bevat enkele reusachtige canyons van een grootte die nergens anders in Europa te vinden zijn. Hier vindt men ook de hoogste kalksteenbergen en de meest zuidelijk gelegen gletsjers van Europa.

Boogschutter: bewaakt de toegang naar Ribagorza aan de kloof van Olvena.

Van noord naar zuid zijn de geologische verschillen in Ribagorza enorm. Als we vanaf de hoogste toppen stroomafwaarts de loop van de 'río Esera' volgen onderscheidt men volgens de structuur van het gebergte 4 gebieden:

• De axiale Pyreneeën = de as van de Pyreneeën. Dit is de kam met de hoogste bergtoppen, die bijna overal de natuurlijke grens met Frankrijk vormt. Hier treft men de oudste en hardste gesteenten aan als graniet, gneis en leisteen. Het gebied rond Benasque noemt men ook 'Alta Ribagorza'.

Pyreneeën met honderden hoogtemeertjes (Sp.: ibones)

• Sierras interiores = het gebied met bergkammen onder de 3000 m tussen Benasque en Campo met o.a. de sierra de Chía, de prachtige kloven van Ventamillo en Obarra, Cotiella (2910 m), sierra de baciero, Turbón, ... . De gesteenten zijn een stuk jonger en zijn met lagen afzettingsgesteenten als kalksteen vermengd.

Sierra de Chía en de piramidevormige Cotiella

• De middenvlakte (Sp.: Depresión Media) = het gebied tussen Campo en Graus met o.a. Sierra de Campanúe. Hier treft men nog slechts sporadisch een top aan boven de 1500 m.

Perrarua nabij Campo

• De Sierras exteriores: het gebied vanaf Graus zuidwaarts met de meest zuidelijke heuvelkammen. Spanjaarden noemen dit 'voorgebergten'. Dit zijn een aantal Sierras die meestal evenwijdig lopen met de as van de Pyreneeën, waaronder het beschermd nationaal park 'Sierra de guara', maar ook de kloof van Olvena. De Sierras bestaan ook vooral uit afzettingsgesteenten.

Perrarua nabij Campo